دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم.

دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد.
روزگار غریبی است نازنین...

و عشق را کنار تیرک راهوند تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

روزگار غریبی است نازنین.
و در این بن بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوخت بار سرود و شعر فروزان می دارند
به اندیشیدن خطر مکن
روزگار غریبی است نازنین
آنکه بر در می کوبد شباهنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد
 

روزگار غریبی است نازنین!
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابانند بر گذرگاهان مستقر با کُنده و ساطوری خون آلود
و تبسم را بر لبها جراحی می کنند
و ترانه را بر دهان
کباب قناری بر آتش سوسن و یاس
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
ابلیس پیروز مست سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد
خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد.

احمد شاملو.

نظرات شما عزیزان:

مریم

ساعت17:32---4 مرداد 1392

[وب سایت]

جایی خواندم
در" وا " میشود
در" بسته " میشود
ای وای
در
هم
وابسته میشود..!

سیران

ساعت12:30---6 فروردين 1392

- [ایمیل]

ممنون وبلاگ قشنگی داری واقعا تاثیرگذاره اشک همه رو در میاره...
پاسخ: به امید روزی که گریه هایمان از سر ترحم نباشد. مچکر.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: